Για άλλη μια φορά θα συγχαρώ μαθητές του ΓΕΛ Φιλιατών γιατί διακρίθηκαν σε διαγωνισμό! Συγκεκριμένα, αναφέρομαι στη βράβευσή τους σε διαγωνισμό που διοργάνωσαν οι εκδόσεις Πατάκη. Συνολικά, 6 μαθήτριες του σχολείου μας συμμετείχαν στον 7ο διαγωνισμό γραπτού λόγου με ποιήματα και 5 μαθήτριες στον 1ο διαγωνισμό φωτογραφίας.
Στο διαγωνισμό φωτογραφίας η Αγνή Μάντου - μαθήτρια του Α1 - κέρδισε τη 2η θέση και καλείται να επιλέξει βιβλία από τον εκδοτικό οίκο αξίας 350 ευρώ! Επίσης, η Κωνσταντίνα Κολιογιάννη - μαθήτρια του Γ1 - κληρώθηκε για 2 βιβλία αξίας μέχρι 50 ευρώ.
Βασικά
κριτήρια για τη βράβευση των κειμένων και των φωτογραφιών ήταν η
πρωτοτυπία τους και η έκφραση των σκέψεων των παιδιών με αυθεντικό τρόπο
και όχι κατ' ανάγκη η καλλιέπεια των κειμένων ή η τεχνική αρτιότητα των
φωτογραφιών.
Μπράβο σε όλες τις συμμετοχές! Ήταν αξιέπαινες! Πάντα να είστε δημιουργικές με όρεξη και μεράκι!
 |
| Η φωτογραφία της Αγνής Μάντου |
 | ||
| Η φωτογραφία της Κωνσταντίνας Κολιογιάννη |
 |
| Φωτογραφία της Βικτωρίας Μεντή |
 |
| Φωτογραφία της Πόπης Τσιάβου |
 |
| Η φωτογραφία της Κατερίνας Αλεξίου |
 |
| Η φωτογραφία της Αλεξάνδρας Αναστασιάδη |
Η
φυλακή (Ζωή Μπεράτη)
Η
μοναξιά του ανθρώπου
σαν
την απεραντοσύνη της θάλασσας…
Μέσα
της κρύβεται όλη της η ζωή
αλλά
δεν θέλει να αποδράσει.
Προτιμάει
τις σκοτεινές γωνιές της ψυχής -
Εκεί
βρίσκει την ηρεμία της, το καταφύγιό της.
Μακριά
από του κόσμου τις πτυχές.
Εκεί,
στα κατακάθια της ψυχής.
Κίβδηλες ελπίδες (Κατερίνα Ευαγγέλου)
Πλησιάζουν οι μέρες,
λιγοστεύει ο καιρός…
Έξω η νύχτα σιωπηλή
Μέσα στην άγνοια του κόσμου
Μες την απέραντη σιωπή
προβάλλει το χαμόγελό του
και χάνομαι μες στη στιγμή.
Ας γίνω πιο ρεαλιστική
«Αυτό ποτέ δε θα συμβεί»
Τα λόγια σου φεύγουν και πετάνε.
Ποτέ δεν ήταν σοβαρά-
Μονάχα ελπίδες να σκορπάνε
κι εγώ να χάνομαι μετά.
Ψέματα θέλεις να μου λες.
Ποτέ δε σκέφτεσαι τον άλλον.
Κι όταν μου λες «μη κλαις»
Τα λόγια σου αντίγραφο πιστό
από έναν στίχο απατηλό
χωρίς νόημα μεγάλο.
Το ποδηλατάκι (Ειρήνη Βενέτη)
Είχα πάντα στη ζωή μου
Ένα όνειρο τρελό!
Να ‘μαι έξω όλη μέρα με ένα κόκκινο
ουρανό
Ξέροντας ότι κοντεύω πιο κοντά στον
ουρανό
Πιάνοντας τ’ αστέρια όλα κι έναν ήλιο
λαμπερό
Παίρνω το ποδήλατο μου
Βγαίνω βόλτα στην αυλή
Νιώθοντας να πλησιάζει μια απέραντη
σιωπή.
Η ζωή κυλά (Ελευθερία Μαντζούκη)
Η ζωή κυλά
σαν ποδήλατο
με κλειδί και οδηγό
τον ίδιο της τον εαυτό.
Τα προβλήματα πολλά!
Η ζωή κυλά.
Χίλια μύρια τα κακά.
Δεν ωφελεί πουθενά.
Η ζωή κυλά.
Με θέληση και ψυχραιμία
βάλ΄ τα όλα στη γωνία
Η ζωή κυλά!
Η ενηλικίωση (Έλενα Κυρίου)
Λύσε μου μια απορία,
έτσι για την ιστορία.
Τι είναι η ενηλικίωση;
Μια γιορτή ή ένας πόνος;
Κι αν είναι κρύα η θάλασσα
βαθειά φουρτουνιασμένη
κόκκινο χρώμα την κυριεύει.
Κι αν οι άνθρωποί μας γιορτάζουν
την ενηλικίωσή τους,
τα ζώα τι γιορτάζουν;;
Την ανούσια και ανεξήγητη σφαγή τους;
Κι αν είναι κρύα η θάλασσα
βαθειά φουρτουνιασμένη,
το παιδί κολυμπά γελαστά
μα το θύμα επιπλέει νεκρά!
Μένω εδώ (Βάσω Ντέλλου)
Ξανά στέκομαι μόνη,
βουλιάζω στη μοναξιά μου,
ξεχνώ τον έρωτά μου
και μένω στα κρυφά.
Θέλω μαζί σου να ΄μαι!
Μα εσύ κοιτάς την άλλη-
λες είναι αγάπη μεγάλη
κι αργοπεθαίνω ξανά.
Χωρίς εσένα δε ζω.
Χωρίς εσένα δεν υπάρχω.
Ζω ένα πλήγμα μεγάλο
και ταξιδεύω νοερά.
Σε θέλω κοντά μου,
να ζεις στα όνειρά μου.
Την κάθε μου στιγμή
γεμίζεις εσύ.
Σε θέλω ψυχή μου.
Είσαι η ζωή μου!
Χωρίς εσένα δε ζω.
Γι΄ αυτό μένω εδώ!
ΔΙΕΚΔIΚΗΣΕ (Λαμπρινή Τσατσούλη)
Πάρε χαρτί,
μολύβι, χρώμα
και έλα να
βάψεις την φωνή
που λέει τόλμα.
Άσε φόβους,
πάθη, λάθη
ανήκουνε στο
παρελθόν
δεν στο' χουν
μάθει;
Δώσε χρώμα και
ζωντάνια,
ένα χαμόγελο
πάνω στα ουράνια.
Κάνε πράξη τα
λόγια που' χεις τάξει.
Κάνε πράξη τα
αδύνατα
για τα όποια οι
άλλοι σ' έχουν κράξει.
Πάρε το θάρρος
και δεν θα χάσεις.
Είναι δύσκολα
θα πεις,
καθώς αυτή η απόφαση τείνει να παρθεί.
Μια απόφαση και
μία αιτία
να αλλάξεις όλη
αυτή την ιστορία.
Μια απόφαση και
μια ευκαιρία
να φτιάξεις την
δική σου πορεία.
Μια απόφαση και
μια δοκιμασία
διεκδικώντας
την επιτυχία,
δίνοντας την
δική σου ερμηνεία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου